“Bebek Masalları” kategorisi, en küçük miniklere özel olarak hazırlanmış, kısa ve basit hikayeler içerir. Bu masallar, bebeklerin dikkatini çekecek renkli karakterler ve yumuşak anlatımlarla doludur. Her hikaye, onların hayal gücünü harekete geçirirken aynı zamanda sevgi, dostluk ve merak gibi temel kavramları da tanıtır. Uyku öncesi veya gün içinde dinlenme anlarında bebeklerinize okuyabileceğiniz bu masallar, onların dil gelişimini ve duygusal bağ kurma becerilerini destekler.
Bir zamanlar, küçük bir bebek varmış. Adı Tombiş’miş çünkü yanakları yumuşacık ve tombul tombulmuş. Tombiş bebek, her gün evinde oyuncaklarıyla oynamayı çok severmiş. En sevdiği oyuncağı ise büyük bir panda ayıcıkmış. Bu panda, tıpkı gerçek bir panda gibi siyah-beyaz renklere sahipmiş ve çok tatlıymış.
Bir zamanlar, geceleri gökyüzünde parlayan çok özel bir yıldız varmış. Bu yıldız diğer yıldızlardan biraz farklıymış. Herkes onu gökyüzünde fark edermiş çünkü diğer yıldızlardan daha parlakmış. Gökyüzünde parladıkça, insanlar ona bakar ve gülümsermiş.
Bir sabah, küçük tavşan uyandı. Güneş parlıyordu, gökyüzü masmaviydi.Tavşan, hoplaya zıplaya yeşil çayıra gitti. “Hop, hop, hop!” dedi tavşan.Rüzgar hafifçe esti, ağaçların yaprakları dans etti. “Fıss fıss,” dedi rüzgar.
Bir zamanlar gökyüzünde, dağların ve denizlerin üstünde, hep birlikte yaşayan üç dost varmış: Rüzgar, Yağmur ve Güneş. Her biri kendi işini yapar, ama aralarında hep güzel bir uyum olurmuş. Bir gün, bu üç dost gökyüzünde buluşmuş ve birlikte ne yapacaklarını düşünmeye başlamışlar.
Bir varmış, bir yokmuş. Uzak bir ormanda küçük bir tavşan yaşarmış. Bu tavşanın adı Mavi’ymiş. Mavi, her sabah güneşi görmek için ormanın yeşil çimenleri üzerinde hoplaya zıplaya gezinirmiş. O, çok neşeli bir tavşanmış.
Bir gece, gökyüzü tamamen karardı. Ay büyük ve yuvarlaktı, ışığı etrafı aydınlattı. Yavru kedi, pencerenin önüne oturdu. “Ay ne kadar güzel parlıyor,” dedi. Tabi miyavladı. “Miyav, miyav” Gökyüzünde birden çok küçük yıldız belirdi. Işıkları yavaşça titredi, sanki dans ediyorlardı.Yavru kedi yıldızlara bakarak gülümsedi. “Ne kadar parlaksınız!” dedi.Tabi miyavladı. “Miyav, miyav” Bir yıldız kaydı, yavaşça gökyüzünde…
Bir varmış, bir yokmuş. Uzak denizlerin derinliklerinde, minik bir balık yaşarmış. Bu balık o kadar küçükmüş ki, denizde yüzerken bazen dalgaların arasında kaybolurmuş. Adı Minikmiş. Minik balık çok meraklıymış, etrafında ne varsa keşfetmek istermiş.
Aslan Cemil, onların kahkahalarını uzaktan bile duyabiliyordu. Zeynep Zebra ve Mert Mirket, kuru otların arasında koşarak oyun oynuyor, toz ve kum havaya savruluyordu. Tamamen nefessiz kaldıklarında, Cemil’in gölgede oturduğu yere koştular.
Bir zamanlar küçük bir bebek varmış. Bu bebeğin adı Ece’ymiş. Ece, her gün oyuncaklarıyla oynamayı çok severmiş. Yumuşacık ayıcığı, rengarenk blokları ve çıngırakları onun en sevdiği oyuncaklarıymış. Ama bir gün, Ece’nin başına çok tuhaf bir şey gelmiş.
Gece çökmüştü, gökyüzünde Ay Dede parlak yüzüyle belirmişti. Ormanda her şey sessizdi. Yavru kaplumbağa, yavaş yavaş yuvasına doğru ilerliyordu. Yorulmuştu ama bir türlü uyuyamıyordu.